જ્યાં પૈસો જ પરમેશ્વર છે, ત્યાં સાચા પરમેશ્વરને કોઈ પૂજતું નથી .

ગાયબ થયેલ મંદિર ની વાર્તા

એક સમયે ગુજરાતના એક ગામમાં “સુખપુર” નામનું એક શાંત ગામ હતું. આ ગામની વિશેષતા એ હતી કે અહીં એક પ્રાચીન મંદિર હતું, જેમાં ગામલોકો દરરોજ સવાર-સાંજે ભગવાન વિષ્ણુની પૂજા કરતા. ગામમાં સંપત્તિ, સુખ અને સમૃદ્ધિ છલકાતી હતી. પરંતુ એક દિવસ, ગામની પાસે એક મોટું શહેર વસાવવામાં આવ્યું. શહેરની ચમક અને ઝળહળતા પૈસાએ ગામલોકોના મનમાં લોભની ચિંગારી વાળી.

ગામના સૌથી ધનવાન માણસ, મણિભાઈ, એ શહેરમાંથી લાવેલા “મની માર્કેટ” નામના એક બૃહદ બેંક-માર્કેટનું નિર્માણ કર્યું. લોકો ધીમે-ધીમે મંદિર ને ભૂલી ગયા. હવે તેઓ “મની માર્કેટ”ની દીવાલો સામે નમતા, શેરો અને સોનાની ચિઠ્ઠીઓ માટે પ્રાર્થના કરતા. મંદિર નો ઘંટડીનો અવાજ બંધ થઈ ગયો, અને તેના બદલે કાગળના નોટોનો ખખડાટ સંભળાવા લાગ્યો.

એક વૃદ્ધ સાધુ, હરિપ્રસાદ, જે ગામની સીમ પર એક ઝૂંપડીમાં રહેતા હતા, તેમણે લોકોને ચેતવણી આપી: “જ્યારે પૈસો પરમેશ્વર બની જાય, ત્યારે અંધકાર જ સાચો સાથી થાય!” પરંતુ કોઈએ તેમની વાત ન સુધી. મણિભાઈએ તો હસીને કહ્યું: “સાધુજી, આ જમાનામાં ભગવાનની મૂર્તિ નહીં, નોટની ચોપડી પૂજો!”

એક દિવસ, ગામમાં અજાણ્યો રોગ ફાટી નીકળ્યો. લોકોની સંપત્તિ, દવાઓ અને ડૉક્ટરોની ફી ભરવા પણ કામ ન આવી. મણિભાઈનો બેંક ધૂળથી ભરાઈ ગયો, પણ કોઈ તેને છૂટકારો ન આપી શક્યું. ત્યારે લોકોને હરિપ્રસાદની વાત યાદ આવી. નિરાશ થઈને તેઓ દેવાલય પાસે પહોંચ્યા, પણ મંદિર નાં દ્વાર બંધ હતાં. ધૂળ અને જાળાંથી ભરેલી મૂર્તિ સામે લોકોની આંખોમાં આંસુ આવી ગયાં.

હરિપ્રસાદે કહ્યું: “જોયું? જેને તમે ઈશ્વર માન્યો, તે પૈસો તમને ક્યારેય શાંતિ નહીં આપે. સાચો ઈશ્વર તો અહીં જ છે, પણ તમારા હૃદયમાં પ્રવેશ્યો નથી!”

લોકોએ મંદિર સાફ કરી, પ્રાર્થના શરૂ કરી. અચાનક, મૂર્તિમાંથી એક પ્રકાશ ફૂટ્યો અને ગામમાં વરસાદ શરૂ થયો. રોગ ઓસરી ગયો. મણિભાઈએ પોતાની ભૂલ સ્વીકારી અને “મની માર્કેટ” ને મંદિર ની સેવામાં અર્પણ કરી દીધું.

નીતિ: “પૈસો સાધન છે, સારથી નહીં. જ્યાં લોભની પૂજા થાય, ત્યાં ઈશ્વરની શાંતિ ગાયબ થાય છે.”

—એવી રીતે, સુખપુર ફરી પોતાના નામને સાર્થક કરી, સાચી સમૃદ્ધિની વાટે ચાલ્યું.