by સાચી ભૂખ અને ઊંઘ
એક ગામમાં રાજુ નામનો એક યુવાન રહેતો હતો. તેનો જન્મ ગરીબ કુટુંબમાં થયો હતો, પરંતુ તે હંમેશાં મહેનતી અને સંસ્કારી રહ્યો હતો. તેના માતા-પિતાએ તેને સાદાઈ, ઈમાનદારી અને પરોપકારની કિંમત સમજાવી હતી. રાજુને ખાતરી હતી કે સંપત્તિ કરતાં સંસ્કાર વધુ મહત્વનો છે.
એક દિવસ, રાજુને શહેરમાં એક મોટી નોકરી મળી. થોડા સમયમાં જ તેણે ઘણા પૈસા કમાવા શરૂ કર્યા. ધીરે ધીરે તેનો જીવનશૈલી બદલાઈ ગઈ. તે ફિલ્મી સિતારાઓ જેવા કપડાં પહેરવા લાગ્યો, મહેગી ગાડીઓ ખરીદી અને શહેરના મોટા બંગલામાં રહેવા લાગ્યો. પરંતુ, આ સંપત્તિની સાથે તેના સંસ્કાર ખોવાઈ ગયા. તે ઘમંડી, આડંબરી અને બીજાઓ પ્રત્યે સંવેદનહીન બની ગયો.
એક રાત્રે, રાજુને ઊંઘ આવતી ન હતી. તેની આંખો આગળ તેના બચપણના દિવસો ફરી વળ્યા. તેને યાદ આવ્યું કે કેવી રીતે તેની માતા રોટલી બનાવતી અને પિતા સાથે બેસીને સાદો જમણ ખાતો. તેને યાદ આવ્યું કે કેવી રીતે ગામના લોકો એકબીજાની મદદ કરતા અને સાચા સુખમાં રહેતા. આજે, તેની પાસે બધું હોવા છતાં, તેની અંદર એક ખાલીપણું હતું.
બીજે દિવસે, રાજુ ગામ ગયો. ત્યાં તેની માતાએ તેને સાદી રોટલી અને લીલી મરચાની ચટણી બનાવી આપી. રાજુને લાગ્યું કે આટલા દિવસથી તે જે ભોજન ખાતો હતો, તેમાં કશું સ્વાદ ન હતો. આજે, માતાના હાથની રોટલીમાં તેને સાચી ભૂખ લાગી. રાત્રે, તે જૂની ખાટલી પર સૂતો અને ઘણા દિવસો બાદ ચેનની ઊંઘ આવી.
રાજુને સમજાયું કે સંપત્તિ વગરના સંસ્કાર નકામા છે. સાચું સુખ એ સંપત્તિમાં નહીં, પરંતુ સંસ્કાર, પ્રેમ અને સાદાઈમાં છે. તે શહેર પાછો ગયો, પરંતુ આ વખતે તેનો જીવનશૈલી બદલાઈ ગયો હતો. તે ફરીથી સંસ્કારી અને નમ્ર બન્યો, અને તેની સંપત્તિનો ઉપયોગ ગરીબોની મદદ કરવામાં કરવા લાગ્યો.
નૈતિક શિક્ષણ:
“સંસ્કાર વગરની સંપતિ આવે ત્યારે સાચી ભૂખ અને ઊંઘ ચાલી જાય છે.” સંપત્તિ કરતાં સંસ્કાર અને માનવીય મૂલ્યો વધુ મહત્વનાં છે. સાચું સુખ એ ભૌતિક વસ્તુઓમાં નહીં, પરંતુ આત્મિક શાંતિ અને સંસ્કારમાં છે.
